Του Ανδρέα Ζαφείρη, υποψήφιου βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας.
Στις 6 Μάη ο λαός έδωσε ένα χαστούκι σε όλους αυτούς που σχεδίασαν, προώθησαν και στήριξαν τη βάρβαρη πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της καταστολής και της υποδούλωσης.
Οι εκλογές της 6ης Μάη ...
βύθισαν, ακόμη περισσότερο, το αστικό μπλοκ εξουσίας στην αστάθεια. Οι σαμαροβενιζέλοι είδαν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες να γίνονται Τιτανικός. Τα τρομοκρατικά τους διλήμματα και οι αντιλαϊκοί εκβιασμοί έπεσαν στο κενό.
Όμως, οι κυρίαρχες αντιδραστικές δυνάμεις επανέρχονται, με σφοδρότητα. Και το σκηνικό στήθηκε ταχύτατα. Με νέα, πιο εκβιαστικά διλήμματα, πιέσεις και τρομο-υστερίες. Συσπειρώνονται οι δυνάμεις της Δεξιάς, με κορμό τη ΝΔ, και συγκροτούν ένα μαύρο μέτωπο που φιλοδοξεί να είναι η επόμενη κυβέρνηση της αντιλαϊκής επέλασης.. με ολίγον Μελιγαλά και ολίγη Θάτσερ. Η βρόμικη επίθεση στην Αριστερά και οι ωμοί εκβιασμοί στο λαό (που δεν ξέρουμε πού θα φτάσουν) επενδύονται σε κάθε περίπτωση στην επιχείρηση υποταγής του .
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσο ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τις ευθύνες του να πολλαπλασιάζονται, και από ένα κόμμα του 4 ή 5 %, να μετατρέπεται σε ένα φορέα που πάνω του ακουμπάει η συλλογική ελπίδα ενός ολόκληρου λαού.
Όμως ένα σημαντικό τμήμα του κόσμου που σήμερα στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ίσως να πιστεύουν ότι, με ένα μαγικό τρόπο,στις 18 Ιουνίου θα επιστρέψουμε στο ‘81 ή το ’09. Η αριστερά έχει καθήκον να υπενθυμίζει ότι δεν έχουμε μπροστά μας ένα δρόμο ταχύτητας ,αλλά ένα μαραθώνιο. Και σε αυτόν τον μαραθώνιο τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα έχει το μαχόμενο λαϊκό κίνημα ,αυτή η –εξοβελισμένη από παντού- γριά ταξική πάλη.
Έστω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατορθώνει να σχηματίσει κυβέρνηση με τη συνεργασία άλλων δυνάμεων . Το βέβαιο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση είναι αδύνατον να κοντράρει έστω και κατ' ελάχιστο το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, κάτι απαραίτητο, αν θέλει να πάρει τα όποια φιλολαϊκά μέτρα, δίχως τη στήριξη ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος.
Να γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια λύση μαγική- γιατί χωρίς τον εργαζόμενο λαό σε ρόλο πρωταγωνιστή ,κανένα αριστερό πρόγραμμα κυβέρνησης δεν μπορεί να περπατήσει από το χαρτί στην πραγματική ζωή.
Όπου να'ναι θα τελειώσει το χινόπωρο
Όπου να'ναι κι η γη θα ξαναμπεί
μέσα στου τοκετού τον ύπνο.
Κι εμείς θα περάσουμε ακόμη ένα χειμώνα
Ζεσταίνοντας τα χέρια μας στη φωτιά της μεγάλης οργής μας
Και της αγίας ελπίδας μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου