Πέντε και μία μείνανε. Όχι πολλές, αλλά όχι και λίγες για να προλάβει να εξηγήσει κάποιος στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλο ότι κάτι δεν πάει καλά με τις εμφανίσεις που έκανε ως τώρα σε δημόσιες συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ - και δεν είναι και λίγες. Εκτός από τα πενιχρά ακροατήρια – που μπορεί να είναι και σύμπτωμα της εποχής- το πρόβλημα που είχαν αυτές οι συγκεντρώσεις ήταν ....
ο ομιλητής. Δηλαδή ο ίδιος ο Βενιζέλος.
Όχι μόνο γιατί η σκηνική παρουσία του δεν είναι και η πιο ελκυστική που θα μπορούσε να συναντήσει κάνεις σήμερα. Αλλά γιατί το ύφος και το περιεχόμενο του λόγου του απέχουν από τις ανάγκες της συγκεκριμένης προεκλογικής περιόδου , σε ότι αφορά την εμφάνιση κόμματος που εκπροσωπεί. Ενός κόμματος που φέρει ευθύνη για την κατάσταση της χώρας σήμερα και δεν απαλλάσσεται ούτε με μια "συγγνώμη" , ούτε με την υπόδειξη του προηγούμενου κόμματος που κυβέρνησε ως βασικού υπεύθυνου. Γιατί κάπως έτσι κινείται ως τώρα. Υπάρχουν τρία στερεότυπα που διατρέχουν κάθε εμφάνιση του πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ στο προεκλογικό μπαλκόνι.
-Το ένα αφορά αυτό καθ εαυτόν το λόγο του, το υποτιθέμενο πιο ισχυρό όπλο του έναντι των πολιτικών αντιπάλων του. Αυτός ο λόγος μπορεί να είναι συναρπαστικός σε ένα σεμινάριο, να καθηλώσει το ακροατήριο σε μια διάλεξη , να ικανοποιήσει μια ομάδα διανοουμένων γύρω από ένα τραπέζι. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που έχει το κοινό από έναν πολιτικό αρχηγό, μεγάλου –τουλάχιστον ως τώρα-κόμματος. Δεν επικοινωνεί, δεν έχει συναίσθημα, δεν περιέχει σαφές αναφορές στα κοινωνικά στρώματα που θέλει να κινητοποιήσει το ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα είναι λόγος από καθέδρας, ρητορική για τη ρητορική , χωρίς άξονα και ορατό περίγραμμα . Μάλιστα αυτά αλλάζουν από μέρα σε μέρα ή εκτρέπονται σε υποσχέσεις του τύπου : "σε τρία χρόνια θα σας βγάλω από το Μνημόνιο".
-Το δεύτερο αφορά τα μέτωπα στα οποία στρέφεται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Για την ακρίβεια έχει μπει σε μια προσωπική αναμέτρηση με τον Αντώνη Σαμαρά , τον Αλέξη Τσίπα και τελευταία και τον Φώτη Κουβέλη, επι της … συμπεριφοράς τους!. Αναμέτρηση με ψυχολογικό , παρά με πολιτικό υπόβαθρο. Πχ. στον Σαμαρά καταλογίζει ότι …θέλει να γίνει πρωθυπουργός, σαν να είναι αυτό κάτι αφύσικο. Και τελευταία τον τοποθετεί μαζί με τον Τσίπρα και τον Κουβέλη στο <κλαμπ της αλαζονείας>. Αν δεν πρόκειται γι αυτό που οι ψυχολόγοι αποκαλούν <προβολή>, τότε κάποιος πρέπει να εξηγήσει τις είδους κριτική κάνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στους συγκεκριμένους αντιπάλους του.
Τους καταλογίζει αλαζονεία- σε αντίθεση με τη δική του ταπεινοφροσύνη; Αυτό είναι που τον απασχολεί; Η να βρει και να παρουσιάσει πως θα ήθελε τον συνολικό μετεκλογικό συσχετισμό δυνάμεων; Πέρα από τις επιθυμίες "πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ". Έτσι όπως αντιμετωπίζει τα πράγματα δεν βγαίνει νόημα. Και κυρίως δεν είναι σαφές σε ποια βάση αντιμετωπίζει τα υπόλοιπα κόμματα.
Πχ αναγνωρίζει ότι η πραγματική αντίθεση σε αυτές τις εκλογές είναι Μνημόνιο ή όχι Μνημόνιο και όλα τα άλλα ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά των κομμάτων εξαφανίζονται; Τότε οι επικρίσεις στη ΝΔ είναι παράλογες . Γιατί με τη ΝΔ συγκυβερνούσαν μέχρι τώρα, και ενδεχομένως θα κυβερνήσουν μαζί και πάλι- το επιδιώκει ο ίδιος ο Βενιζέλος . Δηλαδή σε αυτή την αντίθεση -Μνημόνιο, μη Μνημόνιο - βρίσκεται στην ίδια πλευρά με τον Σαμαρά!
- Το τρίτο στοιχείο είναι ότι αποφεύγει – η αδυνατεί -να εξηγήσει με διαυγή τρόπο να εξηγήσει σε τι ακριβώς συνίσταται η ανάγκη να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του την πρώτη θέση, που είναι ,όπως λέει, ο στόχος του. Με ποιους θα διαχειριστεί αυτή την πρωτιά. Ποιοι θα τον πλαισιώνουν; Θα είναι όσοι –τον περιτριγύριζαν ως τώρα; Γιατί θέλει να γίνει ο ίδιος εντολοδόχος πρωθυπουργός; Απλώς για να μην γίνει ο Σαμαράς; Η για να συνεχίσει την πολιτική που χάραξε ο προκάτοχος του, ως πρωθυπουργός και ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ; Προφανώς αν αυτό έχει κατά νου δεν του αξίζει όχι να βγει πρώτος, αλλά ούτε τελευταίος.
- Αν έχει κάτι άλλο στο νου του –και προφανώς έχει , διαφορετικά γιατί να μην άφηναν τον Παπανδρέου επικεφαλής στο ΠΑΣΟΚ - πρέπει να το εξηγήσει απλά και κατανοητά. Πρέπει να πει σε τι διαφέρει από τον Παπανδρέου , τι θα αλλάξει, τι είναι αυτό που τον καθιστά περισσότερο χρήσιμο για τη χώρα και για το κόμμα του. Να το πει , όχι να το υπονοεί. Για δεν πρέπει να ξεχνάει ότι στη βάση της κοινωνίας , ανεξάρτητα από το θυμό τις πολιτικές που άσκησε το ΠΑΣΟΚ των τελευταίων χρονών και την οργή για τις συμπεριφορές των στελεχών του που άσκησαν εξουσία, υπάρχει παραταξιακή συνείδηση και αναζητά έκφραση.
Συμπέρασμα. Ο Βενιζέλος έχει πρόβλημα στίγματος. Δυσκολεύεται να καταλάβει κανείς γιατί έγινε αρχηγός και γιατί μετέχει στις εκλογές Στις λίγες ημέρες που μένουν ως τις κάλπες προλαβαίνει να αλλάξει ρότα σε αυτά τα τρία μέτωπα και να αναδείξει το κεντρικό μήνυμα της παρουσίας του.. Και πρέπει να το κάνει – έστω και αν χρειαστεί να εγκαταλείψει το συγκεντρωτισμό που του καταλογίζουν και την επιμονή να τα κάνει όλα μόνος του. Είναι μάλλον πιο ωφέλιμο για τον ίδιο να κινηθεί πειθαρχημένα σε ένα πλαίσιο περισσότερο πολιτικό και περισσότερο εκλογικό.
Θα είναι κρίμα ένας πολιτικός με τα δικά του προσόντα να αποδειχθεί αρχηγός μιας χρήσης.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου