Του Στέφανου Μάνου
"Θέμα απολύσεων δεν υπάρχει στην ατζέντα μας και την ατζέντα την διαμορφώνει αυτή η κυβέρνηση και αυτός ο υπουργός", δήλωσε στην Βουλή ο κ. Δ. Ρέππας. Παλαιότερα θυμάμαι τον κ. Παπαντωνίου να δηλώνει ότι "η λέξη απόλυση δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του ΠΑΣΟΚ".
Οι κ. Ρέππας και Παπαντωνίου εννοούν, βέβαια, μόνο τις απολύσεις ...
στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που θα προϋπέθεταν δική τους απόφαση. Τις άλλες, τις εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, δεν τις υπολογίζουν. Λησμονούν ότι και οι άνεργοι ψηφίζουν.
Διαβάζω και ακούω κάθε μέρα τους "ειδικούς" να λένε ότι πρέπει να αλλάξουμε παραγωγικό μοντέλο. Πράγματι πρέπει να αλλάξει, αλλά πώς;
Το σημερινό μοντέλο έχει πολλές πτυχές, μια όμως ξεχωρίζει: Η ιερότητα της απασχόλησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Όποιος καταφέρει να χωθεί στο δημόσιο τομέα μετατρέπεται αυτομάτως σε" Ιερή Αγελάδα", είναι απρόσβλητος. Η χρησιμότητα του υπόλοιπου πληθυσμού και των ιδιωτικών επιχειρήσεων περιορίζεται στη φοροδοτική τους ικανότητα. Εργάζονται και πληρώνουν εξοντωτικούς φόρους για να συντηρούνται οι "Ιερές Αγελάδες". Το Ελληνικό παραγωγικό μοντέλο αποτελείται από τους σύγχρονους "είλωτες" του ιδιωτικού τομέα και τις απρόσβλητες "Ιερές Αγελάδες" του δημόσιου.
Αυτό λοιπόν το μοντέλο πρέπει να αλλάξει. Όχι μόνο επειδή απέτυχε παταγωδώς, αλλά επειδή είναι άδικο και ανήθικο. Ένα μοντέλο με ζωή πολλών δεκαετιών δεν θα αλλάξει εύκολα. Θα χρειαστούν πολυετείς προσπάθειες. Όσοι φιλοδοξούν να ηγηθούν της χώρας οφείλουν στον Ελληνικό λαό μια σαφή πρόταση για το νέο οικονομικό μοντέλο.
Η προσπάθεια, η τήρηση των νόμων και η επιχειρηματικότητα πρέπει να ανταμείβονται. Η τεμπελιά και η παρανομία, όχι. Στη σημερινή Ελλάδα αυτά τα ηθικά προστάγματα δεν ακολουθούνται, υπονομεύονται από όλους. Το αποτέλεσμα είναι η σημερινή κρίση. Κανείς δεν εμπιστεύεται κανένα. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι δεν αξίζει τον κόπο να προσπαθείς. Το παιχνίδι είναι στημένο. Δεν φθάνει να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, πρέπει να το κάνουμε έτσι ώστε να μην υπονομευτεί η μελλοντική μας ευημερία. Ποιες αξίες θα ενισχυθούν;
Η προσπάθεια και η παραγωγικότητα ή η διαιώνιση του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας;
"Θέμα απολύσεων δεν υπάρχει στην ατζέντα μας και την ατζέντα την διαμορφώνει αυτή η κυβέρνηση και αυτός ο υπουργός", δήλωσε στην Βουλή ο κ. Δ. Ρέππας. Παλαιότερα θυμάμαι τον κ. Παπαντωνίου να δηλώνει ότι "η λέξη απόλυση δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του ΠΑΣΟΚ".
Οι κ. Ρέππας και Παπαντωνίου εννοούν, βέβαια, μόνο τις απολύσεις ...
στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που θα προϋπέθεταν δική τους απόφαση. Τις άλλες, τις εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, δεν τις υπολογίζουν. Λησμονούν ότι και οι άνεργοι ψηφίζουν.
Διαβάζω και ακούω κάθε μέρα τους "ειδικούς" να λένε ότι πρέπει να αλλάξουμε παραγωγικό μοντέλο. Πράγματι πρέπει να αλλάξει, αλλά πώς;
Το σημερινό μοντέλο έχει πολλές πτυχές, μια όμως ξεχωρίζει: Η ιερότητα της απασχόλησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Όποιος καταφέρει να χωθεί στο δημόσιο τομέα μετατρέπεται αυτομάτως σε" Ιερή Αγελάδα", είναι απρόσβλητος. Η χρησιμότητα του υπόλοιπου πληθυσμού και των ιδιωτικών επιχειρήσεων περιορίζεται στη φοροδοτική τους ικανότητα. Εργάζονται και πληρώνουν εξοντωτικούς φόρους για να συντηρούνται οι "Ιερές Αγελάδες". Το Ελληνικό παραγωγικό μοντέλο αποτελείται από τους σύγχρονους "είλωτες" του ιδιωτικού τομέα και τις απρόσβλητες "Ιερές Αγελάδες" του δημόσιου.
Αυτό λοιπόν το μοντέλο πρέπει να αλλάξει. Όχι μόνο επειδή απέτυχε παταγωδώς, αλλά επειδή είναι άδικο και ανήθικο. Ένα μοντέλο με ζωή πολλών δεκαετιών δεν θα αλλάξει εύκολα. Θα χρειαστούν πολυετείς προσπάθειες. Όσοι φιλοδοξούν να ηγηθούν της χώρας οφείλουν στον Ελληνικό λαό μια σαφή πρόταση για το νέο οικονομικό μοντέλο.
Η προσπάθεια, η τήρηση των νόμων και η επιχειρηματικότητα πρέπει να ανταμείβονται. Η τεμπελιά και η παρανομία, όχι. Στη σημερινή Ελλάδα αυτά τα ηθικά προστάγματα δεν ακολουθούνται, υπονομεύονται από όλους. Το αποτέλεσμα είναι η σημερινή κρίση. Κανείς δεν εμπιστεύεται κανένα. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι δεν αξίζει τον κόπο να προσπαθείς. Το παιχνίδι είναι στημένο. Δεν φθάνει να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, πρέπει να το κάνουμε έτσι ώστε να μην υπονομευτεί η μελλοντική μας ευημερία. Ποιες αξίες θα ενισχυθούν;
Η προσπάθεια και η παραγωγικότητα ή η διαιώνιση του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου