Να πούμε τα πράγματα καθαρά. Αν εμείς οι Ελληνες δεν πιστέψουμε στην ανάγκη να γίνουν κάποιες σημαντικές μεταρρυθμίσεις, η χώρα δεν θα πάει μπροστά. Οι μεταρρυθμίσεις, όπως και οι μεγάλες αλλαγές, δεν μπορούν ωστόσο να γίνονται μόνο με το πιστόλι της τρόικας ...
στον κρόταφο. Πρέπει να είναι ιδιοκτησία του ελληνικού λαού ή τουλάχιστον της μεγάλης του πλειοψηφίας, για να έχουν κάποιες πιθανότητες να οδηγήσουν τη χώρα στην ανάπτυξη. Ποια ακριβώς πολιτική δύναμη πιστεύει σε ένα μεταρρυθμιστικό όραμα και μπορεί να το «πουλήσει» στον ελληνικό λαό και να το υλοποιήσει; Το ΠΑΣΟΚ ζει την απόλυτη σχιζοφρένειά του με τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος... ξανάγινε σοσιαλιστής παλαιού τύπου. Αντί να εξηγήσει γιατί «πούλησε» πολλούς ανθρώπους οι οποίοι πίστεψαν στο δικό του μεταρρυθμιστικό παραμύθι, επιρρίπτει τώρα την ευθύνη στις αγορές, τη συντηρητική Ευρώπη και δεν μας μιλάει για το διοικητικό χάος που επικρατούσε γύρω του και στην κυβέρνησή του. Το ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου δεν πίστεψε ποτέ πραγματικά στην ανάγκη μεταρρυθμίσεων και εξαντλήθηκε σε γραφικούς νεωτερισμούς τύπου opengov, την ίδια ώρα που κάποιο αόρατο χέρι στο Μαξίμου διόριζε παλαιοκομματικά στελέχη στις διοικήσεις των νοσοκομείων. Η Νέα Δημοκρατία, πάλι, δεν μας έχει πείσει ότι αποτελεί μεταρρυθμιστική δύναμη, καθώς θέλει να αναβάλει κάθε μεταρρύθμιση για... αργότερα. Η Αριστερά, βεβαίως, επιμένει να πολεμάει κάθε αλλαγή χωρίς πολλές συζητήσεις. Ποιο, λοιπόν, κόμμα, ποια πολιτική δύναμη θα πείσει τον λαό γι’ αυτά που πρέπει να γίνουν; «Ο Παπαδήμος να το κάνει» λένε μερικοί. Ο σημερινός πρωθυπουργός μπορεί να εξηγήσει τα δεδομένα, να αναλύσει το τι πρέπει να συμβεί και να επισημάνει τους κινδύνους μιας δικής μας απραξίας. Ο ρόλος του θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, γιατί δεν είναι πολιτικός και γιατί κανείς δεν αμφισβητεί τη γνώση του προβλήματος από την πλευρά του. Ομως ο κ. Παπαδήμος δεν μπορεί να πείσει μόνος του μια κοινωνία που έχει υποβληθεί σε λαϊκιστική πλύση εγκεφάλου επί χρόνια. Χρειάζεται μια μεγάλη συζήτηση, όπου οι δυνάμεις της μεταρρύθμισης και του πραγματικού φιλοευρωπαϊσμού θα δώσουν τη δική τους μάχη. Μόνο έτσι μπορεί να έχουμε ελπίδες να μείνουμε στον πυρήνα της Ευρώπης.
Καθημερινή 4-1-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου