Οι νοικοκύρηδες, οι αστοί, οι άνθρωποι που πληρώνουν τους φόρους τους και δουλεύουν σκληρά έκαναν χθες τη δουλειά τους. Ανέδειξαν τη Ν.Δ. πρώτο κόμμα, στήριξαν το ΠΑΣΟΚ για να υπάρχει ένας υπεύθυνος μπαλαντέρ στο πολιτικό σκηνικό και κάποιοι ψήφισαν τον κ. Κουβέλη. Τώρα, όμως, πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους και οι πολιτικοί τους οποίους εμπιστεύθηκαν. Οι ηγέτες των αστικών κομμάτων δεν δικαιούνται αυτήν τη φορά να ...
αποτύχουν στην αποστολή τους! Δεν είναι μια απλή ιστορία η διακυβέρνηση της χώρας σε αυτήν την κρίσιμη ώρα. Χρειαζόμαστε παράφρονες καμικάζι, όχι κλασικούς πολιτικούς που τρέμουν στην πρώτη τους επαφή με το πολιτικό κόστος και τις λαϊκές αντιδράσεις. Και η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε περίσσευμα ούτε γενναίων ούτε και υπερικανών στις τάξεις των κομμάτων. Πρέπει, πάντως, όλοι οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί, ακόμη και ο κ. Τσίπρας, να ξεπεράσουν κάθε προσδοκία και να χειρισθούν με απίστευτη επάρκεια και υπευθυνότητα τις τύχες της χώρας για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τους τεράστιους και άμεσους κινδύνους. Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι «δεν ξέρει» σε ποια ακριβώς κατάσταση βρίσκεται η χώρα, σε κάθε ζωτικό τομέα. Κανείς δεν μπορεί να επιδείξει ανευθυνότητα επειδή ο λαός του ανέθεσε τον ρόλο της αντιπολίτευσης. Ολοι μαζί βρισκόμαστε στην ίδια βάρκα. Ο κ. Σαμαράς έδωσε μια σκληρή μάχη και την κέρδισε ύστερα από πολλές δυσκολίες. Γνωρίζει καλά ότι στο ποσοστό που συγκέντρωσε συμπεριλαμβάνονται χιλιάδες ψηφοφόροι που τον στήριξαν, γιατί ήθελαν να αποτρέψουν την έξοδο από το ευρώ και τη νίκη ακραίων πολιτικών δυνάμεων. Είναι σπάνιο για ένα πολιτικό να έχει μια «τρίτη ευκαιρία» και δεν μπορεί να τη σπαταλήσει. Πρέπει να ψάξει παντού να βρει τους καλύτερους από κάθε χώρο και να μην κάνει το λάθος να εμπιστευθεί τον παλαιοκομματικό θίασο που έτρεξε να φωτογραφηθεί πίσω του... Τα περιθώρια για μια επιτυχή διακυβέρνηση της χώρας είναι στενά γιατί τα πάντα βρίσκονται στο «κόκκινο», η κοινή γνώμη είναι βαθιά διχασμένη και η υπομονή των εταίρων μας εξαντλείται. Μπορούμε να πετύχουμε; Ασφαλώς, έχουμε αποδείξει πολλές φορές στην ιστορία μας ότι σώζουμε την παρτίδα στο... παρά πέντε, ειδικά όταν μας πιάνει το πείσμα και το φιλότιμο. Θα χρειασθεί, βεβαίως, ανοχή και υποστήριξη από τους εταίρους και δανειστές μας, οι οποίοι γνωρίζουν πλέον τα ελληνικά δεδομένα, αλλά και τους κινδύνους μιας κατάρρευσης της χώρας. Το κυριότερο είναι πως χθες κερδίσαμε χρόνο, πήραμε μιαν ανάσα και δεν θέσαμε εαυτούς εκτός... Ευρωζώνης. Ας σταθούμε σε αυτήν τη σημαντική εξέλιξη και ας ελπίσουμε πως όταν οι φιλοευρωπαίοι πολιτικοί μας ηγέτες καθήσουν τελικά στο τραπέζι συσκέψεων του Προεδρικού θα ξεπεράσουν και τους εαυτούς τους και τις δικές μας... προσδοκίες. Ας μας εκπλήξουν ευχάριστα επιτέλους!
Καθημερινή 18-6-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου