Δεν ξέρει κανείς με τι να πρωτοτρομάξει. Με τον πολιτικό κανιβαλισμό ή την, εξίσου σημαντική για την προσωπικότητα του πολιτικού, ανθρώπινη προδοσία. Αφορά πολλούς το ερώτημα. Όχι όλους. Υπήρξαν αρκετοί που στην διάρκεια της διετούς διακυβέρνησης προέβαλλαν σαφείς αντιρρήσεις ή παραιτήθηκαν - απ΄ αυτούς φαίνεται φυσιολογική η απαίτηση για άμεση απομάκρυνση του αρχηγού. Ε, από κάποιους άλλους φαίνεται αδιανόητη.
Ο κ. Χρυσοχοίδης ήταν πρωτοκλασάτο στέλεχος ...
όλων των κυβερνήσεων του Γιώργου Παπανδρέου και από τους συνεπέστερους απολογητές του έργου τους. Δεν λέω ότι ο άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει την αρχηγία,( δεν μου πέφτει και λόγος), όσο κι αν μερικοί ισχυρίζονται ότι η πολιτική του εκτόξευση οφείλεται σε προκλητική εύνοια του θεού Ήφαιστου που έβαλε φωτιά στα χέρια του Σάββα Ξηρού. Αυτά όμως αφορούν την ιστορία και τους μελλοντικούς ψηφοφόρους των Πασοκικών καλπών.
Αυτό που αφορά όλους μας είναι η διαδρομή του την τελευταία διετία. Στην δεύτερη θητεία του στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, με όρους πολιτικής απέτυχε. Η εγκληματικότητα διογκώθηκε, ενώ δολοφονήθηκε άνθρωπος στο γραφείο του με τους δράστες ακόμα ασύλληπτους. Ο κ. Παπανδρέου, κατά το συνήθειό του, τον επιβράβευσε με ακόμα ανώτερη υπουργική θέση. Σε παραγωγικό υπουργείο μάλιστα, στην ουσία απολύτως συμμέτοχο στο οικονομικό γίγνεσθαι. Για να το πούμε απλούστερα, αν την τελευταία διετία υπήρξαν δέκα υπεύθυνοι πολιτικοί για την πορεία της Οικονομίας, ο ένας ήταν ο κ. Χρυσοχοίδης.
Το βράδυ της εξαγγελίας του περίφημου δημοψηφίσματος ήταν ο πρώτος που έπιασε στασίδι στα βραδινά πάνελ για να το υπερασπιστεί. Με τις επόμενες ραγδαίες εξελίξεις τον χάσαμε για λίγο, για να τον ξανακούσουμε να λέει, προς τιμήν του, «κανείς δεν πρέπει να λιθοβολεί τον πρόεδρο». Και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Σε προγραμματισμένη συνέντευξή του είπε πράγματα για τον τέως Πρωθυπουργό που θα έκανα τον Σαμαρά να βγει να τον υπερασπιστεί. Και πάνω από όλα τον κατακεραύνωσε για την οικονομική του πολιτική και την επιλογή του δημοψηφίσματος. Ακριβώς. Αυτά δηλαδή που ο Υπουργός Ανάπτυξης στήριζε μέχρι το τέλος.
Είδε το φώς το αληθινό; Δύσκολο. Το πιθανότερο, άλλαξε το πολιτικό του σχέδιο. Αποφάσισε ότι όποιος ξεκόβει από τον καταρρέοντα αρχηγό κερδίζει τους αγανακτισμένους οπαδούς. Δίνει την εντύπωση ότι εύκολα θα μπορούσε να είχε αποφασίσει το αντίθετο, και να προσπαθούσε να κερδίσει τους εναπομείναντες φίλους, αν εκτιμούσε ότι ήσαν περισσότεροι. Δυστυχώς για κείνον, μια πολιτική χωρίς λογική συνέχεια νομιμοποιεί τέτοιες υποθέσεις.
Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο κ. Χρυσοχοίδης και οι όχι λίγοι μιμητές του είναι ότι οι περισσότεροι πολίτες, εφόσον ασχοληθούν με αυτόν τον μικρόκοσμο, θα εκτιμήσουν και άλλα πράγματα εκτός από το πολιτικό σχέδιο. Κάπως σαν προϋποθέσεις πριν την πολιτική. Απλές έννοιες, όπως συντροφικότητα, αλληλεγγύη, ειλικρίνεια, συνέπεια, ευγνωμοσύνη, που οι περισσότεροι αναζητούν στις συναναστροφές τους με τους κανονικούς ανθρώπους και όταν δεν τις αναγνωρίζουν στους πολιτικούς τρομάζουν.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου