ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ...

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Υπάρχουν πράγματα που μου είναι αδύνατον να καταλάβω. Σαν ένας μανδύας παραφροσύνης να έχει τυλίξει την χώρα και απίστευτες πράξεις και γεγονότα να κατακλύζουν την επικαιρότητα. Ο Υπουργός των Οικονομικών δηλώνει εξουθενωμένος και στη συνέχεια ισχυρίζεται πως θα ήθελε κάποια ημέρα να έκανε πράγματα ωφέλιμα για τον τόπο. Ευθαρσώς δηλ. μας δηλώνει πως βαρέθηκε την δουλειά του και πως αυτά που κάνει δεν κάνουν καλό στη χώρα!! Και βρίσκεται ακόμη στην κυβέρνηση, υπηρετώντας έναν μάλλον αποσβολωμένο Πρωθυπουργό. Που κι’ αυτός με τα σειρά του ανέλαβε ευθύνες δίχως να...

έχει ξεκαθαρισθεί τι δυνατότητες έχει στα χέρια του και μέχρι που τα κόμματα που τον στηρίζουν θα έχουν την δυνατότητα να του βάζουν θανατηφόρες τρικλοποδιές, υπονομεύοντας το έργο του…
Οι πολίτες τα έχουν προφανώς χαμένα παρατηρώντας το γκροτέσκο σκηνικό που έχει στηθεί μπροστά τους. Κι όσοι απ’ αυτούς σκέφτονται σοβαρά προφανέστατα αισθάνονται ανασφαλείς από την ρηχότητα και την αφέλεια κάποιων που ασκούν σήμερα δημόσια εξουσία. Η κυβέρνηση επιβάλλει συνέχεια καινούργιες φορολογικές επιβαρύνσεις εκτιμώντας πως έτσι θα μπορούσε να αυξήσει τα δημόσια έσοδα. Στοιχειώδης όμως γνώση των μηχανισμών λειτουργίας της οικονομίας, κι’ όχι βέβαια πολλά από αυτά που διδάσκονται σε ελληνικά δημόσια Πανεπιστήμια, κάνει φανερή των πραγματοποιούμενη μείωση των εισπράξεων του κράτους. Οι φόροι εξοντώνουν την αγορά, περικόπτοντας το λαικό εισόδημα. Οσο μειώνονται τα διαθέσιμα χρήματα περιορίζεται και η κατανάλωση. Η ζήτηση δραματικά ψαλιδίζεται μειώνοντας ανάλογα και τον τζίρο των συναλλαγών. Λιγότερες οικονομικές πράξεις σημαίνει μικρότερα εισοδήματα και δραματικά λιγότερα έσοδα από έμμεσους και άμεσους φόρους.
Ο πρώην Πρόεδρος της Αργεντινής, που προήδρευσε της χρεοκοπίας της χώρας του, το είχε δηλώσει στην τηλεόραση ευθαρσώς. «Το λάθος μου ήταν», είχε τονίσει μιλώντας πρίν από ενάμισυ χρόνο περίπου στην κάμερα του Σκάι, «πως είχα αφήσει τον Υπουργό μου των Οικονομικών τότε να βάλει μεγάλους φόρους. Αυτό οδήγησε στην κατάρρευση». Ο κ. Παπανδρέου προφανώς δεν τον άκουσε. Είτε είχε υπέρμετρη εμπιστοσύνη στις γνώσεις του τότε αρμόδιου για τα οικονομικά Υπουργού του. Ο κ. Παπαδήμος όμως; Αυτός οικονομικά θα πρέπει κατά βάση να καταλαβαίνει. Γιατί τότε δεν αντιδρά; Προτιμά να αφήσει να καταρρεύσει η χώρα στα χέρια του;
Ζούμε στην Ελλάδα και σε ένα ιδιόμορφο πολιτικό περιβάλλον. Με δεξιούς αριστερούς, και αριστερούς δεξιούς!! Οι πρώτοι, κομμουνιστές η σοσιαλιστές κατά δήλωσή τους, υπεραμύνονται της ατομικής ιδιοκτησίας, καταγγέλλουν το χαράτσι της ΔΕΗ κι αντιδρούν στα τέλη και τους φόρους. Γι’ αυτούς, ιδεολογικά απέναντι είναι ό,τι τυπικά δεν τους βολεύει. Κατηγορούν τις φορολογικές επιδρομές και την προστασία του Δημοσίου σαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές (!!) κι επιμένουν να αγνοούν πως στην Ελλάδα δεν κατέρρευσε η οικονομία της αγοράς και οι Τράπεζες, αλλά το ίδιο το κράτος.
Οι δεύτεροι, οπαδοί της λεγόμενης λαικής δεξιάς, λατρεύουν το κράτος, υπεραμύνονται συχνά του οικονομικού του ρόλου και επιμένουν σε πολιτικές παροχών που διαμορφώνουν μια κοινωνία ραντιέρηδων και προσοδοθήρων. Αυτοί αντιδρούν με πάθος σε κάθε σκέψη μείωσης του δημόσιου τομέα της οικονομίας και σε περιστολές επιδοτήσεων και κάθε άλλου είδους παροχών.
Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον πολιτικής παράνοιας ταλαντεύεται η ελληνική οικονομία αγωνιώντας για τον δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσει. Δίχως αποφασιστικότητα για ουσιαστικές και θεαματικές περικοπές στον δημόσιο τομέα κι’ επιμένοντας σε ημίμετρα που αφήνουν ανέπαφο το υπόστρωμα διαφθοράς κι’ αφοσίωσης σε ένα καταστρεπτικό κρατισμό η χώρα δεν πρόκειται να σωθεί. Παρά τις οικονομικές θυσίες του λαού και την τραγική ύφεση που έχει προκληθεί. Ο κόσμος δυστυχώς δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τα στάδια άρνησης και θυμού που κατακλύζουν το συναίσθημα μετά από κάποιο ψυχολογικό τραύμα. Για να φτάσουμε όμως στην αποδοχή και την δημιουργική πράξη μεσολαβεί κι’ ένα στάδιο κατάθλιψης που είναι ικανό να μας καταστρέψει. Για να το ξεπεράσουμε χρειαζόμαστε σοβαρούς, γνώστες των πραγμάτων κι’ αποφασισμένους για τομές ηγέτες.