Φοβάμαι πως θα με πουλήσεις

του Θ. Γκόνη

Δεν θέλω να με φωνάζεις πια «χρυσέ μου», φοβάμαι ότι θα με πουλήσεις. Μην τολμήσεις και ξεστομίσεις αυτή τη λέξη- μέρες που ζούμε- ούτε για αστείο, τρομάζω, δεν βλέπεις τι γίνεται;

Ξεφυτρώνουν παντού φωτεινές επιγραφές, ....
κρέμονται μπάνερ, ταμπέλες στα μπαλκόνια, φεϊγβολάν στους δρόμους, στα παρμπρίζ των αυτοκινήτων, -«μη με πετάξετε θα με χρειαστείτε»- κάτω από τις πόρτες, μέσα στο σπίτι, μέσα στο μπάνιο με τις κατσαρίδες -αγκαλιά με τις κατσαρίδες-, κάτω από το μαξιλάρι, μέσα στην τσέπη μου, μέσα στη ψυχή μου, στο μυαλό μου, στο στόμα μου, στα χείλη, επιγραφές, προτροπές, συμβουλές ,υποβολές, διαβολές.
Πούλα τον χρυσό σου! Πούλησε τον τώρα!

Ανοιχτά καθημερινά καθώς και Σαββατοκύριακα και αργίες, πρωί βράδυ, μέρα νύχτα.
Πούλα τον, πούλα τον, τον αγοράζω μετρητοίς και άμεσα! Αυθημερόν!

Κοσμήματα, μετάλλια, κύπελλα, νομίσματα, πλακίδια χρυσού, πίνακες, ρολόγια, οδοντικά κράματα. Μαύρα κοράκια, μαύρη αγορά, μαύρη καρδιά, μαυραγορίτες.
Για «χτύπησε» σε παρακαλώ στο google τη λέξη και θα δεις. Θα τρελαθείς. Φοβάμαι σου λέω, σε φοβάμαι. Δεν ξέρω πού μπορεί να οδηγήσει η ανάγκη τον άνθρωπο, έχω δει και ακούσει πολλά, πάρα πολλά. Φοβάμαι.

Λοιπόν, αυτή σου την παλιά κακή συνήθεια σε παρακαλώ να την κόψεις με το μαχαίρι. Πες με βόδι, γαϊδούρι, γομάρι καλύτερα, το προτιμώ. Πες με πέτρα, κοτρόνα, κοτρόνι, κωθώνι, γκόνη σκέτο. Όχι «χρυσέ μου». Όχι. Δεν θέλω να είμαι χρυσός, χρυσός σου σήμερα, ειδικά σήμερα. Δεν είμαι. Δεν θέλω. Άλλο μέταλλο θέλω, άλλο, ασήμαντο, ντενεκές ξεγάνοτος, σκουριασμένος, πεταμένος, πεθαμένος, θαμμένος. Φοβάμαι σου λέω.

Αλλά και εσύ να μην θες να με πουλήσεις, αφού με αγαπάς, όπως λες -αν και εδώ που τα λέμε η αγάπη κι αν έχει πουλήσει και πουλήσει –τέλος πάντων, σου απαγορεύω ρητώς να με αποκαλείς «χρυσέ μου».
Σε ακούν, παιδάκι μου, οι απέναντι, οι περαστικοί, μπαίνουν ριφιφί, κλεφτές με αρπάζουν, με δέρνουν, με δένουν και με πουλάνε γουρούνι στο σακί. Και το χειρότερο απ’ όλα, δεν θα ‘χεις και εσύ το κέρδος σου. Γι’ αυτό σου λέω, πάψε να με φωνάζεις «χρυσέ μου». Δεν είναι καιροί αυτοί για τέτοια μέταλλα. Τέτοια μετάλλια στο στήθος, στο λαιμό. Θα με πάρεις στο λαιμό σου.

protagon.gr