Ο Αντώνης Σαμαράς έχει δείξει κατά το μικρό διάστημα που βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξίμου ότι διοικεί όντας «από πάνω», με άμεση αντίληψη των προβλημάτων και ένα δραστήριο τρόπο μάνατζμεντ. Η αλήθεια είναι πως αντίστοιχο στυλ διακυβέρνησης είχε αρκετά χρόνια να παρουσιαστεί στο Μαξίμου. Ο κ. Σαμαράς μοιάζει, όμως, να έχει ...
και πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας. Ξέρει καλά πως από τη μια πλευρά έχει μια κοινωνία η οποία δοκιμάζεται και δεν βλέπει φως στο τούνελ και από την άλλη, μια Γερμανία και μια Ευρώπη που έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα της Ελλάδας εκτός του ευρώ. Πρωθυπουργός της δραχμής δεν θέλει να γίνει γιατί αντιλαμβάνεται πλήρως το κόστος, τη φτώχεια, την απελπισία που θα ακολουθήσουν, και οι σημερινές συνθήκες θα μοιάζουν «λάιτ» μπροστά στις τότε. Πέραν όμως αυτών, υπάρχει και το όνειδος μιας μεγάλης εθνικής ήττας που θα σφράγιζε όποιον θα είχε την ατυχία να βρεθεί στο τιμόνι της χώρας αν, παρ’ελπίδα, συνέβαινε κάτι τέτοιο. Η απελπισία και τα αδιέξοδα δοκιμάζουν τους πολιτικούς ηγέτες και ενίοτε γεννούν εκπλήξεις. Μέχρι τώρα ο κ. Σαμαράς έχει δαμάσει τα όποια λαϊκιστικά ένστικτα διέθετε, έχει επιδείξει συναίσθηση της κρισιμότητας των περιστάσεων και –το κυριότερο– δείχνει να είναι απόλυτα αποφασισμένος. Ο κ. Σαμαράς δεν έχει, βέβαια, δοκιμασθεί ακόμη σε πραγματικές συνθήκες κρίσης, σαν και αυτές που θα ζήσει η χώρα αναπόφευκτα τον Σεπτέμβριο. Μέχρι τώρα έχουμε ασκήσεις επί χάρτου και κινήσεις τακτικής. Η ώρα των σκληρών αποφάσεων και συγκρούσεων πλησιάζει και εκεί θα φανεί αν ο ίδιος, η κυβέρνηση και η ελληνική κοινωνία θα αντέξουν να περάσουν έναν ακόμη πολύ δύσκολο κάβο. Και κάτι τελευταίο: αναρωτιέμαι τι έγιναν όλοι εκείνοι οι αντιμνημονιακοί τζάμπα μάγκες που κατηγορούσαν τους πάντες για προδοσία, αρνούμενοι να κοιτάξουν κατάματα την πραγματικότητα. Υποθέτω ότι θα συνεχίσουν να πουλούν ανεύθυνα τη λαϊκιστική πραμάτεια τους, να χαϊδεύουν αυτιά και να ρίχνουν λάδι στη φωτιά μιας κοινωνίας σε δικαιολογημένο αναβρασμό. Θα ήταν, άλλωστε, υπερβολικό να τους ζητήσει κανείς να ακολουθήσουν την καμπύλη ωρίμανσης του σημερινού πρωθυπουργού. Η «τζάμπα μαγκιά» είναι πάντοτε πιο εύκολη, πιο δημοφιλής και εν τέλει πιο καταστροφική, ειδικά όταν επιδίδονται σε αυτήν οι εκάστοτε αντιπολιτεύσεις και η ελληνική τηλεκαφενειακή δημοσιογραφία.
Καθημερινή 22-8-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου