Εκλογές και σεξ

Του Δ. Καμπουράκη

Τα πολιτικά πάθη οξύνουν τα ερωτικά πάθη. Μη ρωτάτε γιατί. Διότι έτσι. Η ελληνική ιστορία διδάσκει πως η πολιτική αποχαλίνωση αποτελεί την ιδανική κοπριά, από τα έγκατα της οποίας προβάλλει, βλαστάνει και ανθοφορεί η ανθρώπινη libido, στην πιο ελληνική από τις εκδοχές της. Μην προτρέξετε αμφισβητώντας την εσωτερική ερωτική ...



ενέργεια των ευρωεκλογών (ως ανούσιες), των δημοτικών (ως τοπικής σημασίας), ή των περιφερειακών (ως ξενέρωτες). Και μην πιστέψετε τους ασέξουαλ γκατζετάκηδες, που λένε ότι η ιντερνετική εποχή μας έχει κονιορτοποιήσει τα γνήσια ερωτικά πάθη. Ούτε τους ανέραστους πολιτικούς ινστρούχτορες, που διατείνονται ότι τα μνημόνια αλλάζουν τόσο καθοριστικά τον κόσμο γύρω μας, ώστε γίνονται ανάχωμα στα προαιώνια ελληνικά χούγια.

Τρίχες. Οι εκλογές κάθε είδους αποτελούσαν ανέκαθεν προνομιακό πεδίο για πρόσκαιρους μεγάλους έρωτες, σεξουαλικά ξεσπάσματα, συζυγικές παρανομίες και χαμερπή στιγμιαία ερωτικά σμιξίματα. Οι ιαχές των μικροφώνων, η αδρεναλίνη της πλατείας, οι ανθρώπινες θάλασσες που συρρέουν στα σταυροδρόμια, η αναμονή της μεγάλης μάχης, η αίσθηση της καθοριστικής ιστορικής στιγμής, οι σημαίες που ανεμίζουν μπροστά στις προσωπογραφίες των ηγετών, η ταύτιση με τη μάζα που ακονίζει τα μαχαίρια για το μεγάλο γιουρούσι ή για την παλλαϊκή άμυνα, η θριαμβική συνειδητοποίηση της σαρωτικής νίκης ή ο θρήνος της ολοκληρωτικής ανέλπιδης ήττας, προαναγγέλλουν ασφαλώς νέες εποχές, κοινωνικές αλλαγές, κυβερνητικές σαρώσεις, ταξικές ανακατατάξεις, ιδεολογικές ηγεμονίες και γυρίσματα της σελίδας. Μα πριν απ’ όλα τούτα, προαναγγέλλουν ένα καλό γαμήσι.

Ο άνδρας κυνηγός, η γυναίκα αράχνη, ο πρόθυμος αφισοκολλητής, η πανταχού παρούσα συναγωνίστρια, ο άριστος γνώστης των θέσεων, η σαματατζού συντρόφισσα που μπαίνει μέσα στα όλα, ο εξαίρετος οργανωτής του αρχηγείου, η πιτσιρίκα που σταυρώνει σωρούς ψηφοδελτίων, ο χειριστής του facebook και του twitter του συνδυασμού, η μικρή που του φέρνει τους καφέδες, ο κουνιάδος του τάδε υποψήφιου, η ξαδέρφη του β’ γραμματέα της οργάνωσης, ο μπρατσωμένος της περιφρούρησης, η πολυάσχολη γραμματέας των καθοδηγητών… όλες οι προεκλογικές φυλές τέλος πάντων, που σμίγουν ξαφνικά για λίγες βδομάδες εθελοντικής μάχης ή απλής απασχόλησης μέσα στην εκλογική παραζάλη, νιώθουν κάτι να τους γαργαλάει τα σωθικά. Η ψευδαίσθηση της συμμετοχής σε κάτι μεγάλο αλλά και πρόσκαιρο μαζί, δεν αφήνει ούτε στον άντρα ούτε στη γυναίκα το περιθώριο της αναβολής. Οι στιγμές κάνουν επιτακτική την ολοκλήρωση του βιώματος, έχοντας πλήρη γνώση ότι το πιθανότερο είναι πως το μεγαλοπρεπές ερωτικό ξέσπασμα που θα γίνει χωρίς πολλά-πολλά, θα τελειώσει μαζί με τη μάχη. Θα έχει την τύχη που έχουν τα φυλλάδια και τα πλαστικά σημαιάκια μετά το τέλος της συγκέντρωσης, που γίνονται ένας σωρός σκουπίδια που μένουν πίσω, καθώς η πλατεία αδειάζει και όλοι επιστρέφουν αποκαμωμένοι στα σπίτια τους.

protagon.gr