Του ΒΑΣΙΛΗ ΖΗΡΑ
Στις 13 Οκτωβρίου ο επικεφαλής της τρόικας κ. Ματίας Μορς έλεγε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ότι «σε σχέση με τη βιωσιμότητα του χρέους, θα έλεγα ότι η κατάσταση δεν έχει αλλάξει θεμελιωδώς σε σύγκριση με την ανάλυσή μας, του Ιουνίου».
Ωστόσο, μόλις οκτώ ημέρες αργότερα, στις 21 Οκτωβρίου, η τρόικα, στη σχετική έκθεσή της ...
που έφερε στη δημοσιότητα η «Κ» στο φύλλο του Σαββάτου, εκτιμούσε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, παρεκτός και αν γίνει ένα μεγάλο κούρεμα της αξίας των ελληνικών ομολόγων κατά 50% ή 60%. Υποστηρίζει ότι η ανάκαμψη της οικονομίας θα καθυστερήσει και ο ρυθμός ανάπτυξης θα είναι ηπιότερος εξαιτίας των καθυστερήσεων στην εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών. Εκτιμά ότι η σωρευτική απόκλιση του ΑΕΠ έως το 2020 σε σχέση με τις προηγούμενες εκτιμήσεις του Ιουλίου θα είναι 7,25%. Επίσης, αναπροσαρμόζει τον στόχο των εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις σε 30 από 50 δισ. ευρώ. Παρεμπιπτόντως, αναφέρει ότι το Δημόσιο θα εισπράξει επιπλέον 16 δισ. από την πώληση των μετοχών των τραπεζών που θα αποκτήσει επειδή αυτές ύστερα από το κούρεμα των ομολόγων θα προσφύγουν σε κρατική βοήθεια για να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια. Επίσης, αναπροσαρμόζει την εκτίμηση για το πρωτογενές πλεόνασμα που θα έχει η Ελλάδα από το 2026 και μετά σε 3,5% του ΑΕΠ από 4%, υποστηρίζοντας ότι λίγες χώρες στο παρελθόν έχουν παρουσιάσει τόσο μεγάλο πλεόνασμα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ας δεχθούμε ότι στο διάστημα από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο η τρόικα κατάλαβε επιτέλους ότι η ελληνική κυβέρνηση εφαρμόζει με αργό ρυθμό τις μεταρρυθμίσεις και πως αυτό θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, όποια και αν είναι η κυβέρνηση που θα ασκεί την εξουσία. Ας δεχθούμε, επίσης, ότι όλα αυτά τα μέτρησε με το υποδεκάμετρο ακριβείας που αναμφισβήτητα διαθέτει και ψαλίδισε κατά 7,25 ποσοστιαίες μονάδες (ούτε 7% ούτε 7,5%, ακριβώς 7,25%) τη συνολική αύξηση του ΑΕΠ της επόμενης 10ετίας. Ας δεχθούμε, τέλος, ότι από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο κατάλαβε πως οι στόχοι του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων που βιάστηκαν να ανακοινώσουν τα στελέχη της εκείνο το μεσημέρι της 11ης Φεβρουαρίου 2011 ήταν υπεραισιόδοξοι και πως έπρεπε να τους αναπροσαρμόσει προς το ρεαλιστικότερο. Πώς εξηγείται, ωστόσο, το γεγονός ότι μόλις τον Οκτώβριο κατάλαβε ότι λίγες χώρες είχαν στο παρελθόν μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα για μεγάλο χρονικό διάστημα και κατά συνέπεια η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι μια από αυτές τις εξαιρετικές περιπτώσεις; Μήπως άλλαξαν τη βιβλιογραφία που χρησιμοποιούσαν; Μάλλον όχι. Η εξήγηση είναι απλή: τον Ιούλιο η Ευρωζώνη ήθελε να πιστεύει ότι με κούρεμα 21% και ένα νέο πακέτο βοήθειας 109 δισ. ευρώ θα καθιστούσε βιώσιμο το χρέος και θα έβαζε τέλος στην κρίση. Η τρόικα μετέτρεψε τον ευσεβή πόθο σε «βεβαιότητα» κάνοντας τις κατάλληλες προς τούτο υποθέσεις εργασίας. Τον Οκτώβριο η Ευρωζώνη διαπίστωσε ότι τα 109 δισ. ευρώ είναι λίγα για την Ελλάδα και επιπλέον ότι θα χρειάζονταν πολύ τολμηρότερες αποφάσεις για να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους που απειλούσε πλέον την Ιταλία και την Ισπανία. Οι ηγεσίες της Γερμανίας και της Γαλλίας δεν έχουν το πολιτικό ανάστημα να πάρουν τέτοιες αποφάσεις. Ετσι, αποφάσισαν να δείξουν καθυστερημένα την πυγμή τους, με ένα μεγαλύτερο κούρεμα του ελληνικού χρέους. Η τρόικα έκανε με τη σειρά της τις κατάλληλες προσαρμογές των υποθέσεων εργασίας και της έκθεσης βιωσιμότητας. Σύντομα θα φανεί εάν δεν πρόκειται για έναν ακόμη ευσεβή πόθο.
Καθημερινή 25-10-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου